เราเลือกจะลงทุน “ชีวิต” เราอย่างไร?

วันก่อนผมนั่งคุยกับน้องที่รู้จักเรื่องการลงทุน เนื่องจากเธอกับชั่งใจว่าจะลงทุนในตลาดหลักทรัพย์ดีหรือไม่ หรือจะใช้วิธีเก็บเงินแล้วเอาไปซื้อโน่นซื้อนี่แบบปรกติ ผมเลยลองจำลองภาพการลงทุนให้ออกมาเป็นรูปแบบต่างๆ เช่นการสร้างกำไรระยะยาว หรือการสร้างรากฐานเพื่อประโยชน์ในอนาคต ฯลฯ

จนเมื่อคิดไปเรื่อยๆ ผมก็นึกถึงตัวอย่างใกล้ตัวที่สุด ก็คือชีวิตของผมเองเนี่ยแหละ

หลายๆ คน มักถามผมอยู่บ่อยครั้งถึงเคล็ดลับการใช้ชีวิตของผม ซึ่งผมก็มักจะเล่าอยู่บ่อยๆ ว่าจริงๆ แล้วชีวิตของผมนั้นเริ่มต้นช้ากว่าชาวบ้านพอสมควร ถ้าจะนับว่าผมเริ่มตั้งต้นชีวิตใหม่จริงๆ ก็เมื่อสัก 4-5 ปีที่แล้วเท่านั้น โดยจะว่าไปแล้ว คนอื่นๆ ในบรรดารุ่นผมเองก็ไปไกลกว่าเยอะ ไม่ว่าจะหน้าที่การงานหรือฐานะด้านการเงินต่างๆ

แต่สิ่งที่น่าจะเป็นจุดเปลี่ยนมากๆ อย่างหนึ่งคือผมเลือกจะ “ลงทุน” กับสิ่งที่ทุกๆ คนเท่ากัน นั่นก็คือ “เวลา” ตลอดช่วง 4-5 ปีที่ผ่านมาเนี่ยแหละ

ที่พูดเช่นนี้เพราะทุกๆ คนล้วนมีเวลาเท่ากันในแต่ละวัน จริงอยู่ว่าแต่ละคนอาจจะมีปัจจัยให้ใช้เวลามากน้อยไม่เท่ากัน แต่มันก็กลับมาว่าเราจะเลือกใช้เวลากับอะไรมากน้อยแค่ไหน ซึ่งนั่นยังรวมไปถึงเวลาว่างที่จริงๆ แล้วผมเชื่อว่าทุกๆ คนก็มีกันทั้งนั้น

พอเป็นอย่างนี้ ผมก็มักจะถามอยู่บ่อยๆ ว่าเราอยากให้ตัวเองในอนาคตไปอยู่จุดไหน และมีวิธีไหนที่จะทำให้ชีวิตเราในอนาคตอยู่จุดนั้นได้

การลงทุนเรื่องเวลาน่าจะเป็นหนึ่งในสิ่งที่ผมว่าแต่ละคนควรตั้งคำถามกับตัวเองอยู่บ่อยๆ ผมเชื่อว่าใครๆ ก็ล้วนอยากมีอนาคตที่สุขสบาย มีการงานที่มั่นคง แต่คำถามคือเราจะได้มันมาได้อย่างไร (รวมถึงจะได้มันมาเมื่อไร) ซึ่งมันก็จะกลับมาว่าทุกวันนี้เรากำลังพาตัวเองไปสู่จุดนั้นอยู่หรือเปล่า

เราอาจจะต้องลองถามตัวเองว่าในเวลาทุกๆ วันนั้นเราใช้เวลาในการพาเราไปถึงจุดนั้นหรือเปล่า? หรือเราใช้เวลาผ่านไปแบบเรื่อยๆ โดยไม่ได้มีความกระตือรือร้นที่จะไปให้เร็วขึ้นหรือหาทางที่จะทำได้ “ดีกว่านี้”

ผมพูดเรื่องนี้ก็ลองย้อนกลับไปพูดถึงอดีตตลอดช่วง 4-5 ปีที่ผ่านมาซึ่งผมใช้เวลาอย่างมากกับการอ่านหนังสือ หาความรู้ให้ตัวเอง ตลอดไปจนถึงการทำหลายๆ อย่างที่ผมมองเห็นว่าจะเป็นการสร้างรากฐานอนาคตทางการงานของผมในอนาคตได้ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องการเขียนบล็อก การทำรายการทีวี ฯลฯ แน่นอนว่าสิ่งเหล่านั้นไม่ได้สร้างรายได้ของผมในทันที (เผลอๆ อาจจะเสียเงินมากกว่าด้วยซ้ำ) แต่เมื่อถึงวันหนึ่ง มันก็กลายเป็นฐานที่แข็งแรงเพื่อให้ผมสามารถก้าวไปสู่เป้าหมายที่ผมต้องการได้

ซึ่งแน่นอนว่าถ้าผมเลือกจะใช้ชีวิตแบบปรกติ ประเภทเป็นมนุษย์เงินเดือนไปเรื่อยๆ ทำงานตามที่ได้รับมอบหมาย ใช้เวลาว่างหรือวันหยุดไปกับการเที่ยวเล่นปรกติ ผมก็คงไม่สามารถมาถึงจุดนี้ได้เป็นแน่

มันเลยกลับมาคำถามที่ผมถามน้องผมไปว่าเราพร้อมจะลงทุนให้ตัวเองแค่ไหนล่ะ? เรายอม “เสีย” อะไรในวันนี้เพื่ออนาคตเราได้หรือเปล่า? หรือเราเลือกจะเสียอะไรบางอย่างของวันนีเพื่อความสบายใจในวันนี้เท่านั้น?

นอกจากเรื่องของเวลาที่เราต้องลงทุนแล้ว ยังมีอีกหลายเรื่องที่ชีวิตเราก็ลงทุนไปในแต่ละวันโดยที่เราอาจจะไม่รู้ตัว แต่สิ่งเหล่านั้นก็กลายมาเป็นฐานชีวิตให้เราอยู่พอสมควร เช่นเรื่องของความรู้ ประสบการณ์ หรือทัศนคติต่างๆ มันอยู่ที่เราจะมองเห็นหรือไม่ว่าสิ่งเหล่านั้นจะกลายเป็นจิ๊กซอร์สำคัญในชีวิตของเราได้อย่างไร?

ท้ายที่สุด ชีวิตเราในมุมหนึ่งก็คงจะเหมือนพอร์ทการลงทุนนั่นแหละครับ แล้วอยู่ที่ว่าเราจะเลือกลงทุนกับอะไร มันจะสร้างอนาคตแบบไหนให้กับเรา และสิ่งที่ต้องคิดดีๆ คือการลงทุนชีวิตของเรานั้นย้อนกลับไปแก้ไขไม่ได้

ฉะนั้น จะเลือกอะไร ก็คิดกันดีๆ แล้วกันนะครับ

#ชวต #ทางเลอก